راه که می روم

روزها می آمد
قصه می گفت
من چشم هایم را می بستم
می خوابیدم
اتفاق افتاده بود
که خاطراتم پریدند
که مدت هاست
قصه هایش را بسته ام
سال هاست
خاطراتم را گریه می کنم
وچشم هایم هنوز
بیمارند
بی خوابند
بی ترانه اند